Ανέκδοτο: Για το κόκκινον φορείς για το μαύρον φορείς
Του Γ. Ανδρεάδη:
Σα Καιλάρια εξ μερέαν σο χωρίον, ημέραν Παρασκευήν, έρθεν σον Κωστίκαν χαρτίν ασήν εφορίαν. Από ΔΟΥ Πτολεμαΐδος: “Να περάσετε δια έλεγχον υποθέσεώς σας την Δευτέραν το πρωΐ, από το γραφείο του Διευθυντού.”
Αείκον χαρτίν καμμίαν πα κι έρθεν και ο Κωστίκας πολλά εστεναχωρεύτεν, άμα την γαρήν ατ την Παρθένα δεν κι είπεν, για να μην στεναχωρεύκεται. Παρασκευήν, Σάββαν και Κερεκήν ο Κωστίκας ομμάτ κι εσπάλτσεν κι ασήν στεναχώριαν ατ να σπαν. Την Δευτέραν εσκώθεν σύννυχτα, ελούστεν, εξυραφίεν, εσέγκεν το κοστούμν ατ το καλόν κι εσέβεν σον δρόμον να πάει με τα ποδάρια σα Καιλάρια. Ζατίμ πέντε χιλιόμετρα μακράν έτον το χωρίον ατ ασήν πολιτείαν.
Σον δρόμον ντο εσέβεν ερούξεν απάν σον ξάδελφόν ατ τον Γιωρίκα. Ο Γιωρίκας πα είδεν τον Κωστίκαν με το καλόν το κοστούμ και αρωτάει ατόν. Continue reading
Οι Έλληνες του Πόντου
από το ΜΕΓΑ και του φάκελους του Α. Παπαχελά.
Το video είναι διάρκειας μιας ώρας και χρειάζεται μεγάλες ταχύτητες πρόσβασης. Εάν έχετε σύνδεση modem δεν συνιστάται.
Αφορά (και το αφιερώνουμε) τους Έλληνες του Πόντου πού έμειναν πίσω “σην πατρίδαν” μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών πού έγινε βασισμένη στην συνθήκη της Λωζάνης το 1923.
Περί ΚΑΠΝΟΧΩΡΙΟΥ
Δύο λόγια για το χωριό:
Το Καπνοχώρι έχει 386 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001 και βρίσκεται στα 680μ υψόμετρο. Βέβαια, άσχετα με τους κατοίκους στο Καπνοχώρι ψηφίζουν (στις Βουλευτικές εκλογές) γύρω στα 530 άτομα. Οι Καπνοχωρίτες (Σοφουλαρέτες) που κάποτε απαριθμούσαν 800-1000 άτομα, προτιμούν να ψηφίζουν στη γενέτειρα.
Οι κάτοικοι του χωριού αρχικά ήταν Πόντιοι και Θρακιώτες (Ανατολική Θράκη). Σήμερα υπάρχουν και άλλες εθνότητες όπως Αλβανική, Ποντίων Ρωσίας κλπ. Έτσι έχει αλλάξει και η κουλτούρα του Χωριού από εκείνη που θυμάμαι εγώ την δεκαετία του ’60.
Γνωστό στον υπόλοιπο νομό Κοζάνης από τον ιερέα του Γαβριήλ Γιαννούλη που το 1965 έκαψε το καρναβάλι της Κοζάνης (Φανούς). Σήμερα, όπως και παλιά τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, το Καπνοχώρι εξακολουθεί να έχει τρία καφενεία, το ένα από αυτά είναι το καφενείο του Λεωνίδα είναι σε λειτουργία πάνω από 40 χρόνια. Μια καφετέρια στην άκρη του χωριού έχει ως συνήθεις θαμώνες την νεολαία.
Την δεκαετία του ’50 και του ’60 η κυρίως εργασία των χωρικών ήταν η καλλιέργεια των αγρών, (καπνά, πατάτες, κρεμμύδια κλπ). Αρκετοί σήμερα εργάζονται στην ΔΕΗ (ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου) και λίγοι πια καλλιεργούν χωράφια.
Τάβλι, 66, μπιρίμπα, βίδα (παλιά λεγόταν μπουρλότ)είναι από τα αγαπημένα παιχνίδια των σημερινών θαμώνων. Πικέτο και πρέφα έχουν ήδη εκλείψει.
Το Δημοτικό σχολείο δεν υπάρχει πια, μόνο το παλιό οίκημα σώζεται, ενώ στα “αλώνια” έχει ανεγερθεί το Γυμνάσιο Ελλησπόντου.
Ιστορίας ασό χωρίον
Τραγωδίας ασόν Χρύσανθον
Ποίσον κλίκ αδακά
Επισκέψεις
